Biografie: ‘De vraag zocht mij en ik zocht het antwoord!’
Het is alweer twaalf jaar geleden dat ik voor het eerst de geur rook van mijn eigen geboorteland. Een gevoel van intense vrijheid overweldigde me, ik voelde een bodem onder mijn voeten die ik de restvan mijn leven niet meer vergeten zal. Als ik er aan terug denk, springen detranen opnieuw in mijn ogen. Het raakt mij tot in het diepst van mijn hart.
Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar mijn dochter, die alweer twee jaar isgeworden. Haar ogen en haar oneindig gebrabbel en geklets en haar fantastische bewegingen doen mij denken aan mijzelf. Ze zal later in ieder gevalkunnen zeggen dat ze op haar vader lijkt. De eerste bloedverwant die ik ontmoette, was zij, mijn dochter, op de dag van haar geboorte.
Ik ademde de Indonesische lucht en ik wilde nog maar één ding. Terug naar het kindertehuis waar ik de eerste maanden van mijn leven heb doorgebracht. Van mijn adoptieouders – deze benaming betekent niets meer of minder dan dat ze mij hebben geadopteerd uit volleliefde en overgave – had ik een document gekregen, met daarin denaam en het adres van het kindertehuis.
Nog geen twee dagen later kwam ik bij het kindertehuis aan. Het was 26 jaar geleden dat ik daar in de armen van mijn adoptieouders was weggehaald. Maar deze dag kwam ik terug, terug naar mijn huis, waar ik deeerste vijf maanden van mijn leven liefdevol ben verzorgd. Ik zag kinderen spelen, jong en oud. Twee oudere dames van rond de vijftig waren de ‘moeders’ van het kindertehuis. Eenvan hen stapte op mij af en vroeg of ik nog steeds hetlitteken op mijn buik had. Ik kon met mijn volle verstand niet begrijpen hoe zei dit wist, maar nu wist ik het zeker: dit was de plek waar ik hoorde. Zijvertelde mij dat ze 26 jaarlang elke dag gebeden heeft in de hoop om mij ooit terug te zien.
Elke traan die nu over mijn wang glijdt, is verdriet en liefde, die ik voelde toen zij die woorden sprak. De kinderen gaven aan dat ik hun broer was, die na lange tijd terug kwam. Ik wist het nuzeker: ik was ook een van hen.
De nieuwsgierigheid was gewekt en ik wilde graag weten wie mijn ouders waren. Na een heelmooie ontdekkingstocht naar mijn ouders, kwam ik erachter dat ik te vondeling was gelegd op de hoek van de straat. De straatnaam ben ik nooit vergeten, namelijk: ‘Rongelawe2’. In deze straat woonde nog een meneer Patris. Hij woonde daar al meer dan 30 jaar en wist zich de dag nog te herinneren, dat ik gevonden was. Hij vertelde mij dat ik in een kartonnen doosje was gelegd en dat ‘s ochtends rond een uur of zeven een hond om mij heen stond te blaffen. Iemand uit de buurt heeft een politieman geroepen of gebeld. Deze man heeft mij naar het ziekenhuis gebracht en vervolgens ben ik van daaruit naar het kindertehuis gebracht. Ik heb het genoegen gehad om de familie van deze politieman te mogen ontmoeten; helaas was hij zelf al overleden.
Jaren verstreken en het verlangen naar hetkindertehuis en naar mijn ouders verdween niet. Vier jaar later besloot ik terug te gaan metmijn gezin en mijn ongeboren dochter, die veilig in de buik zat. Iedereen die ik tijdens mijn eerste bezoek ontmoet had, hebben we bezocht.
Een grootschalige zoektocht naar mijn ouders heeft veel informatie opgeleverd, alleen heb ik ze nog steeds niet mogen ontmoeten.
Mijn gedrevenheid en nieuwsgierigheid naar mijn biologische ouders was erg groot en we besloten met het gezin terug te gaan om onze ontdekkingstocht naar mijn biologische ouders voort te zetten. Na veel media aandacht en hulp van de Indonesische bevolking, heb ik mijn biologische ouders niet gevonden.
Na een aantal maanden weer terug te zijn in Nederland, gebeurde datgene waar ik altijd
naar had gezocht……..
Ik reisde altijd naar Indonesië met devraag: “Wie zijn mijn biologischeouders?”. Maar op deze dag kwam ik erachter dat dit niet de juiste vraag is geweest. Had ik dan gezocht voor niks? Nee, juist niet!
Ik ontdekte en werd mij bewust van het feit dat ik op zoek was geweest naar onvoorwaardelijke liefde en besefte mij dat ik deze altijd gekregen had en tegelijkertijdook bij mij had gedragen. De onvoorwaardelijke liefde die ik altijd gekregen heb van mijn adoptie ouders. Niets is meer waard dan liefde! Want liefde en compassie gaat over alle grenzen.
